ทำไมต้องรื้อ Old Trafford แล้วสร้างสนามใหม่? วิเคราะห์ข่าว

โครงสร้างเดิมอายุเกิน 100 ปี เหมือนบ้านเก่าที่ซ่อมไปก็อาจไม่คุ้ม

Old Trafford เปิดใช้งานครั้งแรกในปี 1910 ผ่านสงครามโลก การขยายสนามหลายยุค และการปรับโครงสร้างบางส่วน แต่โครงสร้างหลักจำนวนมากยังเป็นระบบเสา–คานแบบดั้งเดิม ซึ่ง ไม่รองรับงานปรับปรุงหนัก ตามมาตรฐานสนามยุคใหม่ได้อีกต่อไป

วิศวกรหลายชุดที่เข้าไปประเมินก่อนหน้านี้ระบุว่า การรีโนเวต Old Trafford ให้เทียบเท่าสนามยุคใหม่อาจมีต้นทุนสูงพอ ๆ กับการสร้างใหม่ แต่ยังไม่สามารถแก้เค้าโครงเดิมบางส่วนได้ เช่น ทิศทางอัฒจันทร์ ระบบโหลดของโครงเหล็ก และข้อจำกัดของหลังคา ซึ่งปัจจุบัน เทคโนโลยี สนามกีฬาในปี 2026 เริ่มไปไกลมากแล้ว ดังนั้น การสร้างใหม่น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

พูดง่ายๆ คือ—“ซ่อมได้ แต่ซ่อมแล้วก็ไม่สมบูรณ์อยู่ดี”

ปัญหาอัฒจันทร์หลังคารั่ว และระบบระบายน้ำโบราณ

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา แฟนบอลแมนฯ ยูไนเต็ดเจอปัญหาซ้ำ ๆ เรื่อง “น้ำรั่ว” ในเกมวันที่ฝนตกหนัก เหตุการณ์ครั้งใหญ่ในปี 2024 ที่น้ำฝนไหลทะลักลงพื้นที่ด้านล่างอัฒจันทร์ South Stand กลายเป็นภาพสะท้อนว่า ระบบรองรับสภาพอากาศของสนามมีปัญหาเชิงโครงสร้าง ไม่ใช่แค่เรื่องซ่อมแซมทั่วไป

เจ้าหน้าที่สนามยอมรับว่า โครงสร้างหลังคาบางส่วนไม่สามารถรองรับการติดตั้งหลังคาใหม่แบบสนามยุคใหม่ เช่น ระบบปิด–เปิด หรือหลังคาโค้งแบบโมเดิร์นในสนามระดับยุโรปหลายแห่ง ทำให้การสร้างใหม่เป็นทางเลือกที่ตรงจุดกว่า

ข้อจำกัดด้าน “ที่นั่ง” ที่ไม่ตอบโจทย์แฟนบอลยุคปัจจุบัน

แม้ Old Trafford จะมีความจุราว 74,000 ที่นั่ง แต่รายงานภายในระบุว่า พื้นที่นั่งจำนวนมากแคบเกินมาตรฐาน โดยเฉพาะโซนหลังคาเก่าและโซนที่ถูกขยายแบบเฉพาะหน้าในช่วงยุค 90–2000 ทำให้:

• พื้นที่วางขาแคบจนแฟนบอลต้องยืนหลบเวลามีคนเดินผ่าน
• เก้าอี้บางส่วนเก่าและเสื่อมสภาพง่าย
• ทางเดินและบันไดบางส่วนไม่รองรับการอพยพตามมาตรฐานยุโรปใหม่

นอกจากนี้ พื้นที่สำหรับแฟนบอลผู้พิการและผู้สูงอายุมีจำนวนไม่เพียงพอ และไม่สามารถปรับปรุงได้ง่ายด้วยโครงสร้างเดิม ทำให้สโมสรเลือกทางที่ยั่งยืนกว่า คือ สร้างสนามใหม่ให้รองรับที่นั่งได้ทุกกลุ่มอย่างครบถ้วน

บรรยากาศเก่าอาจขลัง แต่ประสบการณ์โดยรวมไม่ได้ดีเท่าที่ควร

แฟนบอลจำนวนมากรัก Old Trafford เพราะบรรยากาศในสนามที่อัดแน่นด้วยประวัติศาสตร์ แต่ในเชิงประสบการณ์ (experience) Old Trafford ถูกจัดว่า “ล้าหลัง” เมื่อเทียบกับ สนามชั้นนำในยุโรปหลายแห่ง ทั้งในอังกฤษและต่างประเทศ

สาเหตุหลักได้แก่:

• ระบบเสียงไม่สม่ำเสมอ — บางจุดเสียงนักพากย์เลือน
• จอแสดงผลขนาดเล็ก เทียบกับสนามที่อัปเกรดรุ่นใหม่
• ระบบไฟและแสงไม่รองรับโชว์ก่อนเกม แบบสนามโมเดิร์น เช่น Tottenham Hotspur Stadium
• พื้นที่ร้านค้า–อาหาร–คาเฟ่ไม่พอ ทำให้แออัดในวันแข่งขัน

ผลการสำรวจแฟนบอลในอังกฤษชี้ว่า “ประสบการณ์ก่อน–ระหว่าง–หลังเกม” เป็นเรื่องสำคัญมากขึ้น
สนามจึงไม่ได้เป็นแค่สถานที่นั่งดูบอล แต่เป็นศูนย์รวมกิจกรรมของทั้งครอบครัวตลอดทั้งวัน
นั่นคือจุดที่ Old Trafford ตามไม่ทันสนามรุ่นใหม่หลายแห่ง

สนามฟุตบอลปัจจุบัน ต้องมีครบ

สนามยุคใหม่ เช่น Etihad Expansion, New Anfield Stand หรือ Tottenham Hotspur Stadium
ถูกออกแบบให้เชื่อมต่อกับเศรษฐกิจท้องถิ่น มีร้านอาหาร โรงแรม โซนกิจกรรม และพื้นที่คอมมูนิตี้
เป็นเหมือน “เมืองขนาดย่อม” ภายในพื้นที่สนาม

แผนสนามใหม่ของแมนฯ ยูไนเต็ดก็มีแนวคิดเดียวกัน โดยตั้งใจสร้างเป็น “Stadium District”
พร้อมพื้นที่ทำงาน พื้นที่เชิงพาณิชย์ และพื้นที่คอมมูนิตี้ที่เปิดให้คนทั่วไปใช้งานได้
ซึ่งเป็นสิ่งที่ Old Trafford แบบเดิมไม่สามารถรองรับได้เลยจากโครงสร้างพื้นที่โดยรอบ

ตัวเลขรายได้ที่แตกต่างอย่างชัดเจน

สนามใหม่ที่มีความจุ 100,000 ที่นั่ง + โซนพรีเมียม + ห้องสวีท + พื้นที่กิจกรรม
จะสร้างรายได้จากตั๋ว Hospitality มากขึ้นมหาศาล
ซึ่งเป็นรายได้สำคัญของสโมสรใหญ่ในยุโรป

สนามเดิมมีข้อจำกัดทั้งด้านพื้นที่และโครงสร้าง ทำให้ไม่สามารถเพิ่ม Hospitality ให้ทันความต้องการของตลาดได้ ส่วนสนามใหม่จะช่วยให้แมนฯ ยูไนเต็ดกลับมาแข่งขันด้านรายได้กับทีมระดับท็อปในอังกฤษและยุโรปได้อีกครั้ง

การรื้อ Old Trafford และสร้างสนามใหม่ ไม่ได้แปลว่าแมนฯ ยูไนเต็ดทิ้งรากเหง้าแต่คือการปรับตัวให้ทันโลกฟุตบอลที่ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว โดยยึดหลักความปลอดภัย ประสบการณ์แฟนบอล รายได้ในอนาคต และบทบาทของสนามในฐานะพื้นที่สาธารณะของเมือง

การย้ายสนามครั้งนี้อาจรู้สึกหวิวสำหรับแฟนบอลจำนวนมาก แต่ในมุมของการบริหารฟุตบอลระดับโลก สนามใหม่ขนาด 100,000 ที่นั่งจะกลายเป็น “หัวใจใหม่ของสโมสร” และอาจเป็นสเตเดียมที่ทันสมัยที่สุดในสหราชอาณาจักรในยุคหลังปี 2030